Tijdens de 12e en 13e eeuw vestigde de Hausa en de Fulbe zich in Noord NIgeria. De Hausa en de Fulbe zijn islamitische bevolkingsgroepen. De Hausa kwam naar Nigeria om handel te drijven en stichte handelssteden. De Hausa kreeg steeds meer controle over de handel en verspreide het geloof over het land. De Fulbe waren herders die tot 1804 zonder geweld met de Hausa overweg konden. In 1804 begon Shehu Usman dan Fodio, een Fulbe geestelijke, een jihad om de handel in het noorde van Nigeria te zuiveren. Door deze Jihad viel de heersende Hausa elite die werd overgenomen door de Fulbe. De nieuwe gemengde Hausa-Fulbe bevolkingsgroep ontstond die de Sharia streng navolgden. De Hausa-Fulbe onderdrukte de andere etnishe groepen door hun gebieden te plunderen en hun mensen als slaaf te verkopen.

Toen tijdens de kolonisatie de Britten Nigeria in handen kregen bouwden ze scholen en onderwezen ze mensen uit het Zuiden waardoor het land zich sterk ging ontwikkelen. Door deze ontwikkeling werd het zuiden een stuk rijker dan het noorden en bekeerden veel Zuid-Nigeriaanse mensen zich tot het Cristendom. Het noorden van Nigeria was nogsteeds Islamitisch en kregen niet veel te horen over de inovaties uit de welvarende westerse landen.

Doordat de twee gebieden door de Britten zijn samengevoegd had je een land met in het noorden Sharia wetgeving en in het zuiden niet. Vlak voordat Nigeria onafhankelijk werd schafte de Britten de Sharia in het noorden of omdat ze een tegenstrijding van de mensen rechten zouden zijn.

Toen de Nigeria onafhankelijk werd lieten de Britten het land achter zonder leidende macht. Doordat er een groot cultuurverschil tussen noord en zuid was was het erg lastig een goede regering te vormen. Nigeria veranderde in een erg corrupte christelijk militaire dictatuur. Toen Nigeria in 1999 een democratie werd kwamen de Islamieten weer aan de macht die de Sharia wetgeving weer invoegden. Doordat er nogsteeds een Cristenlijke minderheid en tientallen andere etnische groepen waren liep dit uit tot het Sharia conflict.